عنصر کبالت
کبالت (Cobalt) یک عنصر شیمیایی با نماد Co و عدد اتمی ۲۷ است و مانند نیکل در پوسته زمین فقط به صورت ترکیب یافت می شود. کبالت به شکل عنصر آزاد که توسط ذوب احیائی تولید می شود ، فلزی سخت ، براق و به رنگ خاکستری – نقره ای است.
رنگدانه های آبی با پایه کبالت (آبی کبالت) از زمان های بسیار قدیم برای ساخت جواهرات و شیشه هایی با رنگ متمایز آبی استفاده می شود.
کبالت در مجسمه های مصر و مهره های گردنبند ایرانی هزاره ۳ قبل از میلاد ، در شیشه هایی که در ویرانه های پمپئی و در چین از اوایل سلسله تانگ و بعدا در چینی های سلسله مینگ ، کشف شده است. نام کوبولد برای اولین بار (قرن شانزدهم) برای سنگ معادنی استفاده شد که گمان می رود حاوی مس باشند. سرانجام برانت (۱۷۴۲) تشخیص داد که رنگ آبی این سنگ معدن ها به دلیل وجود کبالت است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه با ما در نشریه جهان شیمی فیزیک همراه باشید.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی فلز کبالت
کبالت فلزی شکننده و سخت و از لحاظ ظاهری شبیه آهن و نیکل است. نفوذ پذیری فلزی آن حدود دو سوم آهن است. این فلز به عنوان مخلوطی از دو آلوتروپ در محدوده دمایی گسترده وجود دارد و یک فلز فرو مغناطیسی با وزن مخصوص ۸.۹ است.
کبالت فلزی با قدرت احیاکنندگی ضعیف است که توسط یک فیلم اکسید غیر فعال از اکسیداسیون محافظت می شود و توسط هالوژن ها و گوگرد مورد حمله قرار می گیرد. حرارت دادن آن در معرض اکسیژن باعث تولید Co3O4 می شود که اکسیژن را در دمای ۹۰۰ درجه سانتی گراد از دست می دهد تا مونوکسید CoO تولید شود.
این فلز با فلور (F2) در ۵۲۰ K واکنش می دهد و CoF3 می دهد. این عنصر با کلر (Cl2) ، برم (Br2) و ید (I2) هالیدهای دوتایی تولید می کند و حتی با گرم شدن با گاز هیدروژن (H2) یا گاز نیتروژن (N2) واکنش نشان نمی دهد اما با بور ، کربن ، فسفر ، آرسنیک و گوگرد واکنش نشان می دهد. این عنصر در دماهای معمولی ، به آرامی با اسیدهای معدنی در هوای مرطوب واکنش می دهد.
یکی از نمونه‌های شناخته شده از رزین پلی استر غیراشباع، پلی استر استیرن (UP) است که برای ساخت اجسام سبک و مقاوم مانند قایق‌ها، تخته‌های مدارس و محصولات تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع رزین‌ها به دلیل ویژگی‌هایشان مانند مقاومت به شکستن، مقاومت شیمیایی و قابلیت ترکیب با مواد مختلف، در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
