ماده خشک کن، ماده‌ای است که برای جذب بخار آب یک محیط بسته مورد مصرف قرار می گیرد. این ماده مرطوب کننده، در مجاورت خود حالت خشکی ایجاد می کند. این ترکیب کاملا بی اثر است.

این مواد می توانند به صورت غیر جامد و یا به حالت مایع باشند. معمولاً خشک کن های مایع شامل تری‌اتیلن گلیکول یا نمک‌هایی مثل کلرید کلسیم یا لیتیم کلرید محلول در آب می باشند.

هرچقدر محلول خشک کن غلیظ‌ تر و فشار بخار آن کمتر باشد، قدرت جذب بخار آب از هوای محیط در آن بیشتر می شود. قدرت جذب رطوبت مواد خشک‌ کن در گذر زمان متغیر است.

برخی از مواد زودتر قدرت جذب خود را از دست می‌دهند. برای مثال الک مولکولی، فسفروس پنتوکسید، کلسیم سولفات، رُس، کلرید کلسیم، و سیلیکاژل به ترتیب دارای قدرت جذب بیشتری می باشند  از مواد خشک کن در غذاها، داروها، بسته بندی ها، قطعات الكترونيک و بسياری از صنايع توليدی استفاده می شود.

در حالت ایده آل مواد خشک کن، از نظر شیمیایی پایدارند و بی اثر.