رزین پلی استر چیست؟

رزین پلی استر و کاربرد ها

 از پرمصرف ترین رزین ها به ویژه در صنایع دریایی و خودروسازی هستند.

اکثر قایق‌های بادبانی، قایق‌های تفریحی و قایق‌های ساخته شده با کامپوزیت از این سیستم رزینی استفاده می‌کنند.

رزین های این نوع غیر اشباع هستند و حدود 75 درصد کل رزین مورد استفاده در صنعت کامپوزیت را تشکیل می دهند.

 رزین پلی استر غیر اشباع یک ترموست است که در شرایط مناسب می تواند از حالت مایع یا جامد پخته شود.

برای خرید انواع رزین پلی استر کلیک کنید.

بیشتر رزین های پلی استر مایعات چسبناک شفافی هستند که از محلول پلی استر در یک مونومر تشکیل شده است که معمولاً استایرن است .

دلیل این امر این است که افزودن استایرن به مقدار تا 50 درصد باعث کاهش ویسکوزیته رزین و تسهیل کار با آن می شود.

یکی دیگر از عملکردهای حیاتی استایرن این است که به رزین اجازه می دهد تا زنجیره های پلی استر را به هم متصل کند.

پلی استرها به دلیل تبدیل شدن به ژل در زمان نگهداری طولانی مدت زمان نگهداری محدودی دارند. این فرآیند ژلاتینه شدن را می توان با افزودن بازدارنده ها کند کرد.

از مزایای اصلی این رزین می توان به تعادل خواص آن (از جمله مکانیکی، شیمیایی، الکتریکی)، پایداری ابعادی، هزینه و سهولت کار و پردازش اشاره کرد

اصطلاح پلی استر طیف وسیعی از پلیمرهای تجاری مهم را در بر می گیرد که در فهرست بسیار متنوعی از کاربردها استفاده می شوند.

رنگ و در کاربردهای تخصصی. اصطلاح ” رزین پلی استر ” همانطور که در این بخش توضیح داده شد، به طور کلی به مولکول های پلی استر غیر اشباع اشاره دارد که در مونومرهای مایع غیر اشباع واکنش دهنده مانند استایرن برای بهبود ویسکوزیته (فرآوری پذیری) و واکنش پذیری حل شده اند.

برای خرید انواع رزین پلی استر کلیک کنید.

کاربرد عمده آنها به عنوان رزین های ماتریسی در کامپوزیت های ساخته شده، همراه با الیاف شیشه یا سایر مواد تقویت کننده، تحت عنوان کلی فایبرگلاس است.

سایر اصطلاحات مورد استفاده شامل پلاستیک تقویت شده با فایبرگلاس (FRP) یا پلاستیک تقویت شده با الیاف شیشه (GRP) است.

این مواد در مقادیر هزاران تن، در مناطق مختلف از قطعات بدنه خودرو گرفته تا اقلام عمده ساختمانی و کاربردهای الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرند، که ساخت و ساز حدود 80 درصد از محصول را به خود اختصاص می دهد.

رزین پلی استر یک رزین مایع چسبناک است که از واکنش تراکم بین گلیکول و اسید دی بازیک غیراشباع حاصل می شود.

این پلیمر حاوی یک پیوند دوگانه بین اتم‌های کربن خود (C پیوند دوگانهC) است و با رنگ زرد کم‌رنگ مشخص می‌شود.

به عنوان یکی از همه کاره ترین کوپلیمرهای مصنوعی طبقه بندی می شود . برای پلیمریزاسیون این رزین، آن را با کاتالیزور مناسب خود مخلوط می کنند.

دو نوع رزین پلی استر به عنوان سیستم های لمینیت استاندارد در صنعت کامپوزیت وجود دارد:

ارتوفتالیک (اورتو) و ایزوفتالیک (ایزو).

رزین‌های ارتوفتالیک اساساً از اسید ارتوفتالیک تشکیل شده‌اند و یک رزین پایه خوب برای مصارف مختلف با هزینه کم هستند.

این نوع رزین بین 35 تا 45 درصد استایرن دارد و در کاربردهایی که نیاز به دمای بالا، مقاومت در برابر خوردگی بالا یا خواص مکانیکی بالا ندارند، استفاده می شود.

از سوی دیگر، رزین های پلی استر ایزوفتالیک حاوی بین42% و 50% استایرن هستند و برای محیط های خوردگی و دماهای بالا مناسب تر هستند و خواص مکانیکی بیشتری دارند. علاوه بر این، آنها با عملکرد، هزینه کم و تطبیق پذیری پردازش بسیار مشخص می شوند.

برای خرید انواع رزین پلی استر کلیک کنید.

رزین های پلی استر دارای مزایای زیر هستند:

خواص مکانیکی و الکتروشیمیایی خوب . و ثبات ابعادی علاوه بر این، این رزین ها در مقایسه با سایر مواد ارزان تر هستند.

برای برآوردن نیازهای طیف گسترده ای از کاربردها، پلی استرها را می توان به صورت شیمیایی برای به دست آوردن بسیاری از پلی استرهای خاص با خواص خاص مانند:

انعطاف پذیری، عایق الکتریکی، خوردگی، مقاومت در برابر حرارت و UV، بازدارندگی در شعله و شفافیت نوری طراحی کرد.

در مقایسه با وینیل استرها، مایعات با ویسکوزیته پایین که از ترکیب مقادیر زیاد استایرن تشکیل می‌شوند، از نظر شیمیایی مقاومت کمتری دارند و بنابراین معمولاً در ساختآرماتورهای فولادی FRP استفاده نمی‌شوند.